Πρωί-πρωί με το που «νιώθεις» τον εαυτό σου ξανά στο on, ανοίγει ταυτόχρονα κι αυτός ο υπολογιστής-νους και σε πλημμυρίζει και πάλι με αναρίθμητες σκέψεις. Αθέλητες σκέψεις, μέσα και οι πονετικές, και μάλιστα τις περισσότερες φορές πρώτες-πρώτες, έτσι για να σου υπενθυμίζει ότι όλα είναι εδώ και πάλι. Και με το «όλα», ξεχύνονται όλα τα ζόρια φυσικά, γιατί αυτά είναι τα πιο μαχητικά. Λες και σπρώχνουν να βγουν όλα ταυτόχρονα μπροστά! Μα, ποιος είναι αυτός που έχει φτιάξει και τρέχει αυτό το πρόγραμμα; Ποιος σε βάζει, ρε ανελέητο μυαλό, να ξεκινάς κάθε μέρα ξανά και ξανά φορτώνοντας τα ίδια και βάζοντας μπροστά μαζί όλα αυτά σαν ένα τουρλου-μπούκι μέσα στο κεφάλι; Δεν ξέρω τι γίνεται μέσα στο κεφάλι το δικό σας, στο δικό μου πάντως, πλακώνουν όλες οι εκκρεμότητες, οι πρακτικές και οι συναισθηματικές, ένα κουβάρι, λες και προσπαθούν να με μπλοκάρουν, να μου προξενήσουν ασφυξία, να με τιμωρήσουν γιατί δεν είμαι αρκετά καλή, αρκετά δυνατή, αρκετά δεκτική. Μην αντιστέκεσαι, ψυχή μου! ΄Αστες αυτές τις σκέψεις να περνάνε και να φεύγουν. Ο μπαινάκης κι ο βγαινάκης που λέγαμε παλιά! Δώστους το χώρο να κινηθούν προς τα έξω και πάρε τον έλεγχο εσύ, γιατί αν αφήσεις το μυαλό χωρίς καθοδήγηση, θα σε ρίξει στο πρώτο εμπόδιο που θα βρεθεί μπροστά σου. Αυτή είναι η καθημερινή απογοήτευση: να βλέπεις να σε πολεμάει έτσι το ίδιο σου το μυαλό, το ίδιο σου το εγώ, αυτός ο αδυσώπητος αντίπαλος, ο εχθρός εντός, αγνοώντας κιόλας την αντιπαλότητά του. Πιστεύει ότι αυτός είναι ο σωστός, ο δίκαιος, ο πρέπων! Αμάν πια μ’ αυτή την ακατάπαυστη σχιζοφρενική πάλη! Μια ακόμα γουλιά καφέ, και η πρώτη θετική, αισιόδοξη σκέψη της ημέρας που ορμάει και καινούργια μέρα, είμαι γερή, δυνατή, ικανή, ευγνώμων για όσα έχω γύρω μου και έχω την ευκαιρία να είμαι καλύτερη, να τα πάω καλύτερα, εδώ στον αγώνα της ζωής. Για σήμερα μόνο δεν θα επιτρέψω σ’ αυτό το μυαλό να με κάνει να νιώσω ανεπαρκής, ανίκανη, άχρηστη, αχρείαστη και όλα αυτά με το στερητικό «άλφα». Όποτε μούρχεται η χλαπάτσα, θα γεμίζω την ψυχή μου με αγάπη και ζεστασιά και θα της λέω πόσο υπέροχη είναι, σαν πλάσμα ενός υπέροχου σύμπαντος και θα τη γαληνεύω. Θα το κάνω όσες φορές χρειαστεί μέσα στο σήμερα. Θα φροντίσω σαν πρώτη προτεραιότητα αυτό κι έπειτα όλα τ’ άλλα. Είναι η άσκησή μου: αγάπη και αποδοχή στη θέση κάθε αρνητικής σκέψης που προκαλεί κάθε αρνητικό συναίσθημα. Τι κι αν κάποιος πει ότι είμαι ακόμα στο νηπιαγωγείο; Τέρμα οι κριτικές! Έχω φάει τόση κριτική στην τρυφερή, παιδική μου ηλικία, που θα είχα για όλο τον κόσμο. Σε τι απέδωσε; Ούτε εγώ, ούτε κανείς άλλος δεν έγινε καλύτερος από την κριτική. Μπορεί να αμφιβάλλω για τα περισσότερα ακόμα, αλλά γι’ αυτό είμαι σίγουρη. Επ!... Χάσαμε το θέμα; Το θέμα είναι να τη βρεις. Να βρεις την ψυχή σου με το που ανοίγεις τα μάτια σου κάθε πρωί και να είσαι αγκαλιά μαζί της όλη τη μέρα. Να ζεις συνειδητά την κάθε στιγμή, να τη χαίρεσαι ό,τι κι αν συμβαίνει και να μην αφήνεις τις αρνητικές παρεμβολές, του φόβου, της ανησυχίας, της αναταραχής, της άγνοιας να σε καταλαμβάνουν και να σου δημιουργούν εστίες αρνητισμού και κενά για να σου ρουφήξουν την ενέργεια. Ένας πρακτικός τρόπος είναι με το που ξυπνάμε το πρωί, να χαρίζουμε λίγες διαλογιστικές στιγμές σε εμάς, ανοίγοντας ένα θετικό βιβλίο σε μια τυχαία σελίδα, για να βρούμε το ίσο μας τη συγκεκριμένη μέρα. Να εστιάσουμε σε κάτι πιο πνευματικό, με ανώτερη δόνηση, που θα μας τραβήξει από κάτω και θα μας κρατήσει όρθιους για αυτή τη μέρα. Φαίνεται λίγο χαζό, αλλά δουλεύει! Δουλεύει, αν το δουλέψεις!
2 Comments
|
Author
Επικοινωνία, ανταλλαγή ιδεών και θετική διάθεση. Archives
October 2016
Categories |